- Dane wskazują na znaczące – o 71% – obniżenie ryzyka postępu choroby lub zgonu w grupie przyjmującej selineksor + bortezomib + deksametazon (SVd) w porównaniu do grupy przyjmującej bortezomib + deksametazon (Vd) u pacjentów nieleczonych wcześniej inhibitorami proteasomów.
- Dane wskazują na znaczące – o 47% obniżenie ryzyka zgonu przy kombinacji SVd w porównaniu do Vd u pacjentów ze szpiczakiem mnogim opornym na leczenie lenalidomidem.
FLORENCJA, Włochy, 9 czerwca 2023 r. /PRNewswire/ — Grupa Menarini („Menarini”) – czołowa włoska spółka z dziedziny farmacji i diagnostyki oraz Stemline Therapeutics, Inc. („Stemline”) – spółka zależna w całości należąca do Grupy Menarini, podczas kongresu Europejskiego Stowarzyszenia Hematologii (EHA) ogłosiły dzisiaj ważne nowe dane dotyczące NEXPOVIO® (selineksoru).
Dwa streszczenia publikacji zaprezentowane podczas kongresu EHA zawierają nowe dane z badania fazy 3 BOSTON (NCT03110562) u pacjentów z nawracającym i opornym szpiczakiem mnogim (RRMM). U pacjentów, którzy przebyli tylko jedną linię leczenia, średni czas przeżycia bez postępu choroby (mPFS) wynosił 21 miesięcy u osób leczonych SVd w porównaniu do 10,7 miesiąca u osób leczonych samym Vd (współczynnik ryzyka 0,62). W przypadku pacjentów nieleczonych wcześniej inhibitorami proteasomów (IP), wskaźnik mPFS wyniósł 29,5 miesiąca dla SVd w porównaniu do 9,7 miesiąca dla samego Vd (współczynnik ryzyka 0,29). U pacjentów opornych na leczenie lenalidomidem, łączny czas przeżycia wynosił 26,7 miesiąca dla grupy SVd w porównaniu do 18,6 miesiąca dla grupy Vd (współczynnik ryzyka 0,53). Te analizy efektywności oparto na finalnych danych z badania BOSTON przeprowadzonego w lutym 2021 r., co stanowi aktualizację o rok względem poprzednio prezentowanych danych z 2020 r.
„Opublikowane dzisiaj dane wskazują na synergię pomiędzy selineksorem i bortezomibem, podkreślając, jak ważne jest przejście na podwójny tryb działania. Wyniki te są szczególnie istotne w kontekście coraz szerszego stosowania kombinacji deratumumabu, lenalidomidu i deksametazonu w bieżącej praktyce klinicznej – powiedziała profesor dr n. med. Maria-Victoria Mateos ze Szpitala Uniwersyteckiego w Salamance, Hiszpania. – Wyniki te stanowią kolejne potwierdzenie zasadności stosowania selineksoru w połączeniu z bortezomibem u pacjentów z RRMM nieleczonych wcześniej inhibitorami proteasomów/bortezomibem lub których nowotwór jest oporny na leczenie lenalidomidem oraz u pacjentów w trakcie pierwszego nawrotu”.
„Z dumą prezentujemy nowe dane podgrupy dotyczące selineksoru – powiedziała Elcin Barker Ergun, dyrektor generalna Grupy Menarini. – Naszym celem jest dawanie nowych i rewolucyjnych możliwości leczenia pacjentom i rodzinom zmagającym się z rakiem, w tym ze szpiczakiem mnogim”.
Najczęstszymi (≥25%) zdarzeniami niepożądanymi zaistniałymi w trakcie leczenia SVd w porównaniu do Vd u pacjentów, którzy przeszli tylko jedną linię leczenia były: trombocytopenia (61,6% do 28,6%), nudności (52,5% do 11,2%), zmęczenie (45,4% do 17,3%), neuropatia obwodowa (38,4% do 52,0%), biegunka (34,3% do 24,5%) i anemia (30,3% do 26,5%). Dane dotyczące działań niepożądanych były podobne w podgrupach pacjentów nieleczonych wcześniej inhibitorami proteasomów/bortezomibem oraz takich, których nowotwór jest oporny na leczenie lenalidomidem. Dane dotyczące działań niepożądanych w tych podgrupach były zgodne z tymi, które zaobserwowano w całej populacji badania BOSTON.
Szczegóły prezentacji podczas dorocznego zebrania EHA 2023
Tytuł streszczenia: Efektywność, czas przeżycia i profil bezpieczeństwa selineksoru, bortezomibu i deksametazonu (SVd) u pacjentów ze szpiczakiem mnogim opornym na leczenie lenalidomidem: dane podgrupy z badania BOSTON
Plakat nr: P886
Tytuł sesji: Szpiczak i inne gammopatie monoklonalne – kwestie kliniczne
Data i czas sesji: 9 czerwca 2023 r. 18:00-19:00 czasu środkowoeuropejskiego
Rodzaj prezentacji: Plakat
Autor prezentujący: Dr Maria-Victoria Mateos
Tytuł streszczenia: Selineksor, bortezomib i deksametazon u pacjentów z uprzednio leczonym szpiczakiem mnogim: zaktualizowane wyniki badania BOSTON według poprzednich terapii
Plakat nr: P917
Tytuł sesji: Szpiczak i inne gammopatie monoklonalne – kwestie kliniczne
Data i czas sesji: 9 czerwca 2023 r. 18:00-19:00 czasu środkowoeuropejskiego
Rodzaj prezentacji: Plakat
Autor prezentujący: Dr Maria-Victoria Mateos
W grudniu 2021 r. firmy Karyopharm Therapeutics Inc. i Menarini nawiązały współpracę licencyjną na wyłączność. W ramach zawartej umowy, która była następnie aktualizowana w maju 2022 r. i marcu 2023 r., Menarini odpowiada za komercjalizację wszystkich obecnych i przyszłych wskazań dla NEXPOVIO w Europejskim Obszarze Gospodarczym, Wielkiej Brytanii, Szwajcarii, krajach Wspólnoty Niepodległych Państw, Turcji, Bliskiego Wschodu i Afryki oraz Ameryki Łacińskiej. Stemline Therapeutics B.V., spółka zależna w całości należąca do Menarini, realizuje wszystkie działania komercjalizacyjne w Europie.
Informacje o szpiczaku mnogim w Europie
Szpiczak mnogi to nieuleczalny nowotwór złośliwy o wysokiej zapadalności i drugi najczęściej występujący nowotwór złośliwy układu krwiotwórczego. Według Światowej Organizacji Zdrowia w 2020 r. w Europie odnotowano około 51 tysięcy nowych przypadków szpiczaka mnogiego i 32 tysiące spowodowanych przez ten nowotwór zgonów1. Chociaż przez ostatnie 20 lat możliwości leczenia szpiczaka mnogiego uległy poprawie, a ogólny czas przeżycia pacjentów znacząco wzrósł, nowotwór ten nadal pozostaje nieuleczalny, a niemal u wszystkich pacjentów dochodzi do nawrotów i pojawienia się postaci choroby opornej na wszystkie zatwierdzone obecnie terapie. W związku z tym nadal występuje nagląca potrzeba opracowania nowych terapii, szczególnie takich, które opierają się na nowych mechanizmach działania.
Badania BOSTON
Zatwierdzenia Amerykańskiej Agencji Żywności i Leków (FDA) i Europejskiej Agencji Leków (EMA) wydane dla selineksoru z bortezomibem i deksametazonu opierają się na badaniu fazy 3 BOSTON, który było wieloośrodkowym randomizowanym badaniem klinicznym obejmującym 402 dorosłych pacjentów u których wystąpił nawrót lub oporność na leczenie szpiczaka mnogiego po przebyciu jednej do trzech linii leczenia. Badanie zostało opracowane w celu porównania efektywności, profilu bezpieczeństwa i określonych parametrów jakości życia podawanego raz w tygodniu SVd w porównaniu do podawanego dwa razy w tygodniu Vd. Głównym punktem końcowym badania było wydłużenie czasu przeżycia bez postępu choroby, a kluczowe drugorzędowe punkty końcowe obejmowały ogólny odsetek pacjentów reagujących na leczenie, odsetek występowania neuropatii obwodowej i inne. Więcej na temat badania w informacji prasowej Karyopharm ogłaszającej publikację wyników badania BOSTON w czasopiśmie The Lancet, z 12 listopada 2020 r.
NEXPOVIO® (selineksor)
NEXPOVIO® został zatwierdzony przez Komisję Europejską w zakresie następujących wskazań onkologicznych: (i) w połączeniu z deksametazonem do leczenia szpiczaka mnogiego u dorosłych pacjentów, którzy przeszli uprzednio co najmniej cztery terapie i których choroba jest oporna na leczenie co najmniej dwoma inhibitorami proteasomów, dwoma immunomodulatorami i przeciwciałem monoklonalnym anty-CD38, u których podczas ostatniej terapii ujawniono postępy choroby; oraz (ii) w połączeniu z bortezomibem i deksametazonem do leczenia dorosłych osób ze szpiczakiem mnogim, którzy przeszli uprzednio przynajmniej jedną terapię. Pozwolenie na dopuszczenie do obrotu NEXPOVIO jest ważne w państwach członkowskich Unii Europejskiej, a także w Islandii, Liechtensteinie, Norwegii i Irlandii Północnej. NEXPOVIO jest dostępny komercyjnie w Niemczech i Austrii od IV kw. 2022 r.
NEXPOVIO to pierwszy w swojej klasie doustny inhibitor eksportyny 1 (XPO1). NEXPOVIO działa poprzez selektywne wiązanie i hamowanie eksportyny 1 (XPO1, także CRM1) – białka uczestniczącego w eksporcie składników z jądra komórkowego. NEXPOVIO blokuje eksport z jądra komórkowego białek supresorów nowotworowych, regulatorów wzrostu i białek przeciwzapalnych, prowadząc do ich gromadzenia się w jądrze, co zwiększa ich przeciwnowotworowe działanie wewnątrz komórki. Wymuszona retencja tych białek w jądrze komórki może przeciwdziałać wielu szlakom onkogennym, które w przeciwnym wypadku umożliwiają dalszy wzrost i niekontrolowany podział komórek rakowych z silnie uszkodzonym DNA.
Zapoznaj się z charakterystyką produktu leczniczego i Europejskim Publicznym Sprawozdaniem Oceniającym dla NEXPOVIO® na stronie internetowej www.ec.europa.eu
Pełne informacje dotyczące lokalnych zasad przepisywania NEXPOVIO dostępne są w krajach, w których lek został zatwierdzony.
WAŻNE INFORMACJE DOTYCZĄCE BEZPIECZEŃSTWA
Przeciwwskazania: Nadwrażliwość na selineksor lub co najmniej jedną substancję pomocniczą wymienioną w charakterystyce produktu leczniczego.
Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania:
Zalecane jednoczesne stosowanie:
Pacjenci powinni utrzymywać odpowiednie spożycie płynów i poziom kalorii podczas całego leczenia. U pacjentów, u których występuje ryzyko odwodnienia należy rozważyć dożylne uzupełnianie płynów. Należy zapewnić profilaktyczne stosowanie antagonisty receptora serotoninowego 5-HT3 i/lub innych środków przeciw nudnościom przed i w trakcie leczenia NEXPOVIO®.
Hematologia:
Należy wykonać pełną morfologię krwi pacjentów przed rozpoczęciem i w trakcie leczenia oraz według wskazań klinicznych. Konieczne częstsze monitorowanie podczas pierwszych dwóch miesięcy leczenia.
Trombocytopenia:
Zdarzenia z zakresu trombocytopenii (trombocytopenia, małopłytkowość), które mogą być bardzo poważne, były często zgłaszane u dorosłych pacjentów otrzymujących selineksor. Stopień III/IV trombocytopenii może czasem prowadzić do istotnego klinicznie krwawienia, a w rzadkich przypadkach do potencjalnie śmiertelnego krwotoku. Trombocytopenia może być kontrolowana poprzez przerwy i zmiany w dawkowaniu, transfuzje płytek i/lub inne metody leczenia według wskazań klinicznych. Należy monitorować i niezwłocznie reagować na objawy krwawienia.
Neutropenia:
Przy stosowaniu selineksoru zgłaszano przypadki ciężkiej neutropenii (stopień III/IV). W kilku przypadkach u pacjentów z neutropenią III/IV stopnia doszło do infekcji towarzyszących. Pacjentów z neutropenią należy monitorować pod kątem oznak infekcji i w przypadku jej wystąpienia poddawać niezwłocznemu badaniu.
Toksyczne działanie na przewód pokarmowy:
Nudności, wymioty, biegunka, które mogą przebiegać w sposób ciężki i wymagać zastosowania przeciwwymiotnych i przeciwbiegunkowych produktów leczniczych. Należy zapewnić profilaktyczne stosowanie antagonisty receptora serotoninowego 5HT3 i/lub innych środków przeciw nudnościom przed i w trakcie leczenia selineksorem. U pacjentów narażonych na odwodnienie należy podawać płyny z elektrolitami. Nudności/wymioty można kontrolować poprzez przerwy i zmiany w dawkowaniu i/lub wprowadzenie innych przeciwwymiotnych produktów leczniczych według wskazań klinicznych. Biegunkę można kontrolować poprzez przerwy i zmiany w dawkowaniu i/lub podawanie przeciwbiegunkowych produktów leczniczych.
Utrata wagi i anoreksja:
Przed rozpoczęciem i w trakcie leczenia oraz według wskazań klinicznych należy dokonywać pomiaru masy ciała, statusu żywieniowego i ilości przyjmowanych pokarmów. Należy stosować częstsze monitorowanie podczas pierwszych dwóch miesięcy leczenia. Pacjenci, u których pojawiło się nowe lub nasilone obniżenie apetytu lub masy ciała mogą wymagać zmian w dawkowaniu, przyjmowania środków pobudzających apetyt lub konsultacji żywieniowych.
Stan splątania i zawroty głowy:
Pacjenci powinni unikać sytuacji, w których zawroty głowy lub stan splątania mogą stanowić problem i zrezygnować z przyjmowania, bez odpowiedniego uzgodnienia z lekarzem, innych produktów leczniczych, które mogą powodować zawroty głowy lub stan splątania. Do czasu ustąpienia objawów pacjenci nie powinni prowadzić pojazdów mechanicznych ani ciężkich maszyn.
Hiponatremia:
Przed rozpoczęciem i w trakcie leczenia oraz według wskazań klinicznych należy dokonywać pomiaru poziomu sodu. Należy stosować częstsze monitorowanie podczas pierwszych dwóch miesięcy leczenia. Hiponatremię należy leczyć zgodnie z wytycznymi medycznymi (dożylny roztwór chlorku sodu i/lub tabletki solne
Zaćma:
Selineksor może powodować wystąpienie lub nasilenie się objawów zaćmy. Badanie okulistyczne można przeprowadzić według wskazań klinicznych. Zaćmę należy leczyć zgodnie z wytycznymi medycznymi, w tym operacyjnie, jeśli jest to uzasadnione.
Zespół rozpadu guza (TLS):
U pacjentów korzystających z terapii selineksorem odnotowano przypadki TLS. Pacjenci o wysokim ryzyku TLS powinni być ściślej monitorowani. Konieczne jest niezwłoczne leczenie TLS zgodnie z wytycznymi instytucjonalnymi.
Płodność, ciąża i laktacja:
Kobiety w wieku rozrodczym powinny unikać zajścia w ciążę lub współżycia w trakcie leczenia selineksorem oraz przez co najmniej 1 tydzień od przyjęcia ostatniej dawki selineksoru.
Kobiety w wieku rozrodczym/antykoncepcja u mężczyzn i kobiet:
Kobiety w wieku rozrodczym i płodni dorośli mężczyźni powinny stosować skuteczne metody antykoncepcji lub powstrzymać się od współżycia w trakcie leczenia selineksorem oraz przez co najmniej 1 tydzień od przyjęcia ostatniej dawki selineksoru.
Ciąża:
Brak danych na temat stosowania selineksoru u kobiet w ciąży. Nie zaleca się stosowania selineksoru w okresie ciąży oraz u kobiet w wieku rozrodczym nie korzystających z antykoncepcji.
Jeśli pacjentka zajdzie w ciążę w trakcie przyjmowania selineksoru, należy niezwłocznie wstrzymać jego podawanie i zbadać pacjentkę pod kątem potencjalnego ryzyka dla płodu.
Karmienie piersią:
Nie wiadomo, czy selineksor lub jego metabolity są wydzielane do mleka ludzkiego. Nie można wykluczyć ryzyka dla dzieci karmionych piersią. Podczas leczenia selineksorem i w ciągu pierwszego tygodnia po przyjęciu ostatniej dawki nie należy karmić piersią.
Działania niepożądane
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa
Najczęstsze działanie niepożądane (≥30%) selineksoru w połączeniu z bortezomibem i deksametazonem to nudności, trombocytopenia, zmęczenie, anemia, spadek masy ciała, biegunka i neuropatia obwodowa.
Najczęściej zgłaszane poważne działania niepożądane (≥3%) to zapalenie płuc, zaćma, posocznica, biegunka, wymioty i anemia.
Najczęstsze działania niepożądane (≥30%) selineksoru w połączeniu z deksametazonem to nudności, trombocytopenia, zmęczenie, anemia, obniżony apetyt, spadek masy ciała, biegunka, wymioty, hiponatremia, neutropenia i leukopenia.
Najczęściej zgłaszane poważne działania niepożądane to zapalenie płuc, posocznica, trombocytopenia, ostra niewydolność nerek i anemia.
Opis wybranych działań niepożądanych
Infekcje: Najczęstszym przejawem toksyczności niedotyczącej układu krwiotwórczego były infekcje.
U pacjentów otrzymujących selineksor w połączeniu z bortezomibem i deksametazonem, infekcje górnych dróg oddechowych i zapalenie płuc należały do najczęściej zgłaszanych infekcji odpowiednio u 21% i 15% pacjentów.
U pacjentów otrzymujących selineksor w połączeniu z deksametazonem, najczęściej zgłaszanymi infekcjami był infekcje górnych dróg oddechowych i zapalenie płuc (odpowiednio u 15% i 13% pacjentów). 25% zgłaszanych infekcji było poważnych, natomiast 3% stanowiły infekcje śmiertelne.
Osoby starsze
Pacjenci powyżej 75. roku życia częściej musieli odstawiać lek ze względu na działania niepożądane, częściej występowały u nich poważne działanie niepożądane i śmiertelne działania niepożądane.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych po zatwierdzeniu produktu leczniczego jest ważne. Pozwala to na ciągłe monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka produktu leczniczego. Pracownicy służby zdrowia powinni zgłaszać wszelkie podejrzewane działanie niepożądane poprzez krajowy system zgłaszania podany w Załączniku V.
Grupa Menarini
Grupa Menarini to czołowa międzynarodowa spółka z dziedziny farmacji i diagnostyki o obrotach przekraczających 4 miliardy dolarów, która zatrudnia ponad 17 tysięcy pracowników. Menarini skupia się na obszarach terapeutycznych o wysokim poziomie niezaspokojonych potrzeb opracowując produkty stosowane w onkologii, kardiologii, pneumologii, gastroenterologii, chorobach zakaźnych, diabetologii, zapaleniach i analgezji. Dzięki 18 zakładom produkcyjnym i 9 ośrodkom badawczo-rozwojowym, produkty Menarini są dostępne w 140 krajach na całym świecie. Więcej informacji na stronie internetowej www.menarini.com i w portalu LinkedIn.
Stemline Therapeutics
Stemline Therapeutics Inc., spółka zależna w całości należąca do Grupy Menarini, jest firmą biofarmaceutyczną w fazie komercjalizacji skoncentrowaną na rozwijaniu i komercjalizacji nowych metod leczenia onkologicznego. Stemline zajmuje się komercjalizacją w USA elacestrantu, doustnego leku małocząsteczkowego do terapii hormonalnej wskazanego w leczeniu kobiet po menopauzie i dorosłych mężczyzn cierpiących na zaawansowanego raka piersi lub raka piersi z przerzutami, z dodatnim receptorem estrogenowym (ER), ujemnym receptorem naskórkowego czynnika wzrostu 2 (HER2), z mutacją w genie ESR1 z postępującą chorobą po co najmniej jednej linii terapii hormonalnej. Stemline zajmuje się również komercjalizacją w USA i Europie ELZONRIS® (tagraxofusp-erzs), nowego leczenia ukierunkowanego na CD123 dla pacjentów z nowotworem z blastycznych plazmocytoidnych komórek dendrytycznych (BPDCN) – agresywnym nowotworem krwi. Jest to jak dotąd jedyna zatwierdzona terapia BPDCN w USA i Europie. Stemline odpowiada także za komercjalizację w Europie NEXPOVIO®, inhibitora XPO1 dla pacjentów ze szpiczakiem mnogim. Stemline opracowuje również szeroką ofertę kliniczną leków małocząsteczkowych i biopodobnych, które znajdują się na różnych etapach rozwoju, do stosowania w terapii nowotworów litych i nowotworów krwi.
Źródła
1 World Health Organization. 2020. https://gco.iarc.fr/today/data/factsheets/cancers/35-Multiple-myeloma-fact-sheet.pdf
Logo – https://mma.prnewswire.com/media/1958938/MENARINI_GROUP_Logo.jpg
SOURCE Menarini Industrie Farmaceutiche Riunite